Usługi PPOŻ
System SSP
System SSP jest podstawową instalacją przeciwpożarową, która znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa pożarowego obiektów. Duża liczba możliwych konfiguracji i dostępności sprzętu wielu producentów sprawia, że dobór optymalnych rozwiązań jest kwestią kluczową.
Zadbanie o najlepsze rozwiązania na etapie projektowania pozwala uniknąć problemów podczas realizacji projektu, a następnie co szczególnie istotne, podczas eksploatacji systemu sygnalizacji pożaru.
ZAPYTAJ O OFERTĘ
Sprawdź dlaczego warto powierzyć projektowanie i montaż systemów sygnalizacji pożaru specjalistom z FireFlow!
Systemy PPOŻ Warszawa
System sygnalizacji pożarowej, jako określenie zgodne z obowiązującymi uregulowaniami prawnymi, w powszechnym użyciu funkcjonuje także pod innymi nazwami. Jako przykładowe można wymienić system sygnalizacji pożaru SSP, system alarmu pożarowego SAP, sygnalizacja alarmowa pożarowa, system przeciwpożarowy lub system ppoż.
Projektowanie systemu opieramy na specyfikacji technicznej PKN-CEN/TS 54-14. Dobór odpowiednich rozwiązań i producenta systemu uzależniony jest od rodzaju, rozmiarów obiektu i założeń dotyczących zakresu ochrony.
W naszej ofercie mamy kompleksowe usługi związane z systemami sygnalizacji pożarowej, zaczynając od projektowania, a kończąc na przeglądach i serwisie. Nasi projektanci i serwisanci posiadają wymagane uprawnienia, wiedzę, umiejętności i doświadczenie niezbędne do profesjonalnego wykonania powierzonych zadań.
Projektując systemy sygnalizacji pożaru ssp, dobieramy rozwiązania najbardziej optymalne pod względem ekonomicznym, użytkowym oraz skuteczności ochrony danego obiektu. Porównujemy koszty systemów różnych producentów zawsze biorąc pod uwagę dopasowanie do charakterystyki obiektu, możliwości łatwej rozbudowy, serwisowania i napraw.
Na etapie projektowania oraz kolejnych etapów inwestycji ściśle współpracujemy ze zleceniodawcą, a także innymi wykonawcami. Dokumentacja projektowa wykonawcza oraz powykonawcza opracowywana jest przez uprawnionego projektanta oraz uzgadniana przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych.
Montaż systemów ppoż
W ramach montażu systemu sygnalizacji pożaru zapewniamy elastyczność przy ustalaniu haromonogramu prac oraz krótkie terminy realizacji uzależnione od zakresu inwestycji. Posiadamy sprawdzony i doświadczony zespół instalatorów, który prowadząc prace pod nadzorem inżyniera przypisanego do danej inwestycji, zapewnia realizację założonego harmonogramu. Po zakończeniu prac montażowych przeprowadzamy testy działania systemu sygnalizacji pożaru oraz jego współpracy z innymi systemami w obiekcie.
Ostatnim elementem jest przeszkolenie osób wyznaczonych do codziennej obsługi systemu. Jest to ważny etap ze względu na konieczność odpowiedniej reakcji w przypadku wykrycia pożaru, ale także umiejętność odpowiedniej weryfikacji i eliminowania alarmów fałszywych.
System sygnalizacji pożaru wymagania
W większości przypadków wyposażenie obiektu w systemy sygnalizacji pożarowej (SSP) wynika z obowiązujących przepisów. Obiekty, w których obowiązkowe jest stosowanie systemu wymienione zostały w § 28 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563).
Systemy sygnalizacji pożaru należy stosować w:
- budynkach handlowych lub wystawowych: jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2 ; wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2 500 m2;
- teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
- kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
- budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300;
- salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
- szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach - o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
- szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
- domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
- zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
- budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
- budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
- budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
- archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
- muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
- ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
- centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
- garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
- stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
- dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
- bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
- bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
Częstym powodem wyposażania budynków w systemy sygnalizacji pożaru, tam gdzie rozporządzenie tego nie wymusza, są odstępstwa od przepisów ochrony przeciwpożarowej. Odstępstwa uzgadniane są z Komendantem Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej na drodze ekspertyzy technicznej z zakresu ochrony przeciwpożarowej, opracowanej przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. Zastosowany system sygnalizacji pożaru może rekompensować niespełnienie wymagań przepisów w zakresie maksymalnych dopuszczalnych długości dróg ewakuacyjnych lub ich minimalnych szerokości.
System sygnalizacji pożaru - projekt
Podczas projektowania systemu sygnalizacji pożarowej wykorzystać można specyfikację techniczną PKN-CEN/TS 54-14 "Wytyczne planowania, projektowania, instalowania, odbioru, eksploatacji i konserwacji" oraz wytyczne Centrum Naukowo - Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej oraz Instytutu Techniki Budowlanej. Wytyczne PKN ujednolicają zasady projektowania, montażu i konserwacji z obowiązującymi w państwach Unii Europejskiej.
Projektowanie można także opierać na wytycznych VdS 2095pl "Wytyczne VdS dla automatycznych systemów sygnalizacji pożarowej -Projektowanie i instalowanie".
Zakres ochrony obiektu poprzez system sygnalizacji pożarowej
Projektując systemy przeciwpożarowe możliwe jest zastosowanie wybranego zakresu ochrony:
- Ochrona całkowita - instalacja obejmuje cały budynek z wyjątkiem pomieszczeń, gdzie nie wymaga się jej stosowania. Do takich miejsc zalicza się łazienki, pralnie, szyby instalacyjne o przekroju mniejszym niż 2 m2, rampy dostawcze bez zadaszenia, chłodnie artykułów spożywczych bez wentylacji o kubaturze mniejszej niż 20 m3, puste przestrzenie budowlane przy spełnieniu odpowiednich warunków.
- Ochrona strefowa - obejmuje tylko wybrane strefy w budynku ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia pożaru np. pomieszczenia zagrożone wybuchem, magazyny. Granice ochrony strefowej powinny pokrywać się z granicami stref pożarowych.
- Ochrona dróg ewakuacyjnych - celem tego zakresu ochrony jest szybkie zaalarmowanie osób o wystąpieniu pożaru, tak aby w sposób bezpieczny mogli opuścić zagrożony obszar.
- Ochrona lokalna - realizowana do dodatkowego zabezpieczenia miejsca o szczególnym zagrożeniu pożarowym np. w wyniku prowadzonego procesu technologicznego. Zabezpieczenie jest realizowane wewnątrz przestrzeni objętej ochroną całkowitą lub lokalną.
- Ochrona urządzeń - stosowana w celu zabezpieczenia maszyn i urządzeń poprzez instalację czujek wewnątrz obudowy lub detektorów płomienia skierowanych na maszynę.
Budynek dla którego projektowany jest system sygnalizacji pożaru powinien zostać podzielony na strefy dozorowe. Podział powinien być zgodny z występującymi już obszarami w budynku oraz pomieszczeniami stwarzającymi szczególne zagrożenie. Najczęściej stosowany jest podział przypisujący oddzielne strefy dozorowe dla każdego z pomieszczeń w obiekcie.
System sygnalizacji pożaru zasada działania
Zasada działania systemów sygnalizacji pożaru zawsze jest taka sama niezależnie od producenta. Głównym zadaniem, jakie ma spełniać instalacja ssp jest jak najszybsze wykrycie powstającego pożaru, co daje więcej czasu na przeprowadzenie ewakuacji budynku. Uruchomienie alarmu pożarowego następuje automatycznie po wykryciu dymu, płomienia lub podwyższonej temperatury przez czujki lub ręcznie, poprzez uruchomienie przycisku, czyli tzw. ręcznego ostrzegacza pożarowego (ROP).
Sposób w jaki uruchamia się ręczne ostrzegacze pożarowe różni się w zależności od producenta urządzenia i zastosowanego typu przycisku ROP. Ręczne ostrzegacze pożarowe dzielą się na jednostadiowe i dwustadiowe. W przypadku przycisku jednostadiowego uruchomienie następuje po wykonaniu jednej czynności, czyli np. zbicia szybki. W przypadku urządzeń dwustadiowych do uruchomienia ręcznego ostrzegacza pożarowego niezbędne jest wykonanie dwóch czynności, czyli zbicie szybki oraz przyciśnięcie przycisku.
Jednym z głównych założeń systemów jest jak najszybsze wykrycie pożaru w jego pierwszej fazie. Sygnał z czujki lub ręcznego ostrzegacza pożarowego ROP przekazywany jest do centrali systemu przeciwpożarowego. Centrala poprzez moduły sterujące ma za zadanie uruchamiać i współpracować z innymi systemami bezpieczeństwa, takimi jak sygnalizatory optyczne i akustyczne, klapy dymowe, klapy przeciwpożarowe, stałe urządzenia gaśnicze, drzwi i bramy przeciwpożarowe, kontrola dostępu i otwieranie drzwi ewakuacyjnych.
Poprzez urządzenia transmisji alarmu sygnał przekazywany jest automatycznie do Straży Pożarnej. Dokładność określenia miejsca pożaru w budynku uzależniona jest od zastosowanych elementów liniowych.
Elementy adresowalne i nie adresowalne
W przypadku elementów adresowalnych centrala wskazuje strefę, dla której wykryto pożar oraz adres elementu w stanie alarmu. Umożliwia to bardzo precyzyjne określenie miejsca pożaru, a w przypadku zastosowania wizualizacji jego wyświetlenie na rzucie kondygnacji.
Nie jest to możliwe w przypadku elementów nie adresowalnych, gdzie wskazywana jest tylko linia dozorowa, na której element jest zainstalowany. Linia może stanowić strefę dozorową, np. pomieszczenie lub kondygnację i tylko w takim zakresie dokładności określana jest lokalizacja pożaru.
Elementy systemu SAP
Sercem systemu jest centrala, sterująca zgodnie z zapisanymi w jej pamięci algorytmami, poszczególnymi elementami instalacji. Każdy z producentów systemów posiada w swoim asortymencie centrale o różnych rozmiarach i możliwościach konfiguracji w zależności od potrzeb klienta.
Centrale można podzielić na obsługujące system adresowalny i nie adresowalny. Centrale systemu sygnalizacji pożaru poprzez linię dozorową zasilają czujki, ręczne ostrzegacze pożarowe ROP oraz transmitują informacje od tych elementów. Umożliwiają zasilanie sygnalizatorów akustycznych i optycznych bezpośrednio z linii dozorowej, co nie jest rozwiązaniem często wykorzystywanym.
Bezpośrednio na pulpicie sterowniczym optycznie i akustycznie sygnalizują wystąpienie alarmu pożarowego lub uszkodzenia elementów systemu przeciwpożarowego. Rejestrują występujące zdarzenia w pamięci wewnętrznej oraz w postaci wydruku. Zgodnie z wprowadzonym programem sterują urządzeniami przeciwpożarowymi lub innymi instalacjami technicznymi występującymi w obiekcie.
Projektowanie SSP - dobór czujek pożarowych
Kolejnym elementem związanym z systemem sygnalizacji pożaru są czujki pożarowe. Podczas projektowania systemu sygnalizacji pożarowej ważnym parametrem, pozwalającym na wybór odpowiedniej czujki, jest przydatność czujki do wykrywania konkretnego typu pożaru.
W tym celu czujki sprawdzane są podczas pożarów testowych oznaczanych TF1 - TF8. Każdy z pożarów charakteryzuje się innymi cechami dotyczącymi rodzaju spalanego materiału, wzrostu temperatury, wydzielania dymu, prędkości wznoszenia, widzialności dymu, wydzielania tlenku węgla CO. Przydatność czujki do wykrywania pożaru opisywana jest odpowiednią klasą A, B, C, N, czyli od najbardziej przydatnej do najmniej przydatnej.
Oprócz podziału na adresowalne i nie adresowalne, czujki dzieli się ze względu na wykrywany parametr fizyczny. Wyróżnia się:
- czujki dymu - optyczne i jonizacyjne,
- czujki ciepła - różniczkowe i nadmiarowe,
- czujki płomienia - na ultrafiolet i na podczerwień,
- czujki iskier.
Na rynku dostępne są także wielosensorowe czujki pożarowe. W przypadku tych urządzeń w jednej obudowie zainstalowane są co najmniej dwa sensory. Mogą reagować na zmiany tylko jednego parametru lub na podstawie przyjętego algorytmu uruchamiać alarm pożarowy po przekroczeniu określonych wartości kilku parametrów. Rozwiązanie takie pozwala w znacznym stopniu wyeliminować fałszywe alarmy. Dobór odpowiedniego typu czujek umożliwia szybkie wykrycie pożaru.
Czujki instalowane są w gniazdach, co umożliwia ich łatwe wyjęcie w celu naprawy lub wymiany. Dodatkowo do gniazda może być podłączony wskaźnik zadziałania, który umieszcza się w miejscu widocznym kiedy dostęp do czujki jest utrudniony.
Elementami wpływającymi na niezawodność systemu są izolatory zwarć. Umożliwiają odłączenie uszkodzonej części linii lub pętli dozorowej poprzez przekaźnik, który przy spadku napięcia zestykiem przerywa obwód.
System SSP - pozostałe elementy
W skład systemu SAP wchodzą także urządzenia wykonawcze. Wykonywane są w postaci modułów z przekaźnikami, które instalowane są na linii dozorowej i sterowane z centrali pożarowej. Posiadają zestyki umożliwiające podłączenie zasilania zewnętrznego i sterowania urządzeniami takimi jak klapy dymowe, sygnalizatory, zawory, instalacje gaśnicze.
Elementy gaśnicze mogą być nadzorowane, czyli możliwa jest kontrola ciągłości linii i zgłaszanie przez system uszkodzeń. W przypadku elementów nienadzorowanych nie ma takiej możliwości. Po zaniku napięcia lub przerwaniu linii wracają one do pozycji bezpiecznej.
W skład systemów sygnalizacji pożaru wchodzą też elementy monitorująco - sterujące, które mogą realizować te dwie funkcje jednocześnie. Oprócz sterowania określonymi urządzeniami np. klapami przeciwpożarowymi, mogą jednocześnie monitorować ich położenie. W zależności od systemu opisywane moduły mogą mieć styki służące sterowaniu lub monitorowaniu pojedynczych urządzeń, ale występują też elementy umożliwiające jednoczesną współpracę z kilkoma urządzeniami wykonawczymi.
Do połączenia i zasilania wszystkim elementów instalacji wykorzystywane są linie dozorowe. Od ich jakości zależy prawidłowe funkcjonowanie systemu. Podczas projektowania systemu należy wziąć pod uwagę takie podstawowe parametry linii lub pętli dozorowej jak:
- dopuszczalna długość,
- dopuszczalna minimalna rezystancja pomiędzy linią, a podłożem,
- dopuszczalna liczba czujek na linii.
Linie dozorowe dzieli się na pętlowe, otwarte i boczne.
Czytaj też:
